บทที่ 154 ระบายมันออกมา (75%)

ยิ่งได้รับรู้ทุกอย่างด้วยหูและตาทั้งสองข้างของตัวเอง จักรพรรดิยิ่งได้รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา บูรณิมาทนเจ็บปวดกับความรู้สึกผิดที่ถูกยัดเยียดให้ทั้งที่เธอไม่ผิดเลยสักนิด เธอกดมันไว้ด้วยการเสแสร้งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไร แต่ความรวดร้าวมากมายที่เธอพรั่งพูออกมาทำให้เขาเหมือนใจจะขาดเสียให้ได้

จักรพร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ